Gezellig? Ja. December is héél gezellig. Maar het is ook wel weer een hoop gedoe.
Om te beginnen is daar de eeuwige discussie. Vieren we Sint of vieren we Kerst? De oplossing van dit jaar: we vieren het beide! Soort hybridefeestmaand, is december nu.
Ik sprak zo-even mijn nieuwe BFF bij De Telegraaf.
BFF ja. Want dat schijnen we te zijn, te oordelen naar de manier waarop ze me aansprak. ("Heeeeey, Esther!") Nou heb ik natuurlijk niets tegen het maken van Nieuwe Vrienden, maar ja, dan moeten ze me wel iets te bieden hebben. Iets meer dan een roddelkrant op tabloidformaat.
Het gaat niet zo heel goed met het project Minder Me.
Het is op het moment eigenlijk vooral project Méér Me. Het is zelfs zo erg dat ik mijn collega afgelopen donderdag min of meer heb uitgehuwelijkt aan de koerier in ruil voor een slagroomtaart!*
Het is hot om afstand te doen van het materiele.
Het gaat niet om spullen die je in de winkel koopt, niet om hebben-hebben-hebben. Nee, het gaat om je mindset. En dat vind ik mooi. Heel mooi. Behalve soms. Want het is allemaal leuk hoor, dat anti-materialisme, maar laten we eerlijk zijn, oogcontour crème, dat valt toch gewoon onder de eerste levensbehoeften?!
1. Telefoon (plus extra batterij)
2. (computer en fototoestel, eigenlijk overbodig door 1.)
3. Mascara
4. Damestas (hoeft niet eens wat in te zitten, geld is wel handig)
5. E-reader
6. Oogcontour crème (extra hydraterend)
7. Agenda (hardcover, veel ruimte om te kladderen)
8. Auto (weet je wel hoe net je wordt als het regent?!) eventueel fiets
9. Zwarte hoge laarzen (met hak)
10. Fijne B.H.
En jij, waar kan jij niet zonder?
Eén jas ben ik kwijt, de ander heeft een kapotte rits.
Kortom, ik ben er klaar mee. Met dat doordraagweer. Ik moet daar nu toch echt even héél melodramatisch over doen. Ik verlang naar het einde. Van de zomer dan hè. Ik wil de herfst in mijn hoofd. Rustig slapen, naar de regen staren.
Ik ben best een strenge moeder. Vind ik zelf.
Maar, ik ben wel een léuke strenge moeder. Vind ik óók zelf. En dat vinden de meiden ook hoor, want laatst zei Liz nog: 'Mama kan heel goed vervelende dingen leuk maken!' Kijk, dat is een mooi compliment, toch?
Maar ja, zo'n status - moeder die vervelende dingen leuk maakt- schept natuurlijk wel verwachtingen. Dus toen het tweemaandelijkse poetsmoment er weer aankwam (elke vakantie moeten de meiden hun eigen kamer poetsen) moest ik wél ergens mee komen.
De meiden logeren bij oma en de moeder heeft tijd voor zichzelf.
Tussen het schrijven van haar stukjes en blogjes door, bekijkt ze haar mail. Haar oudste dochter heeft haar een fotokaart gestuurd. “Superwoman”, staat er boven en “Best mom ever. I love you!”.
Paul heeft wat met Rusland.
Voornamelijk vanwege zijn werk maar inmiddels óók vanwege ‘privé’. Want op zijn eigen, onhandige manier is hij van het land gaan houden. Een beetje zoals je gehecht raakt aan een handicapt huisdier. Of een auto met gebreken.
De eerste week was de kwartelkoning op vakantie.
Tenminste, dat zei onze contactpersoon-de-Vogelaar, die de tokkies voor ons mee zou brengen van de kleine-dierenmarkt in Barneveld. “Wanneer kómen ze nou?” zuchtten de meiden. Elke dag weer.
Ik vond Annabel al snuffend en snotterend in haar hoogslaper.
Ze huilde hete tranen en knuffelde ‘stropje’, de stropdas die Paul haar ooit had gegeven 'voor als hij op reis was'. In haar hand hield ze een briefje dat hij onder haar kussen had gelegd. Met veel gevoel voor drama snikte ze dat ze haar ‘paatje’ zo miste. “Gelukkig heb ik zijn fóto nog.”
© 2021 Esther Vuijsters' cadeautjes.
