Alweer een paar dagen terug van ons Franse vaaravontuur met Le Boat.
En hoe het was? Echt super! Ik had niet verwacht dat het zo leuk zou zijn!
Om te beginnen was de boot geweldig. Behoorlijk groot, met badkamer en al. Natuurlijk, het blijft een beperkte ruimte maar dat is dan ook meteen de charme van het leven op het water. Het was … knus. En de kajuit bood ruimte genoeg om ’s avonds met z’n zevenen hints te spelen, dus we hadden niets te klagen.
Klik hier voor deel één en twee van het vakantie verslag.
De camping RCN La Bastide en Ardèche was echt super. Niet al te druk (behalve dan bij het te heet gewassen zwembad), mooie ruime plekken, veel groen en vertier voor iedereen. Tafeltennis, hangplek, hangplek light (geen alcohol) en ’s avonds optredens van de lokale Grant & Forsyth.
Klik hier voor deel één van het vakantieverslag.
Het zwembad was iets te heet gewassen maar dat maakte mij niet uit. Even dippen en weer doorgaan. Leve de zwemdiploma's: ik lag volkomen gelukkig te lezen met uitzicht op een bloeiende (roze!) acacia, het geluid van de cycades op de achtergrond.
Je mág me nog niet vinden!
Zijn jullie al bij de Dirx drogist geweest?
Ik wel hoor. Met collega M. Eerlijk gezegd viel het ons een beetje tegen. We hadden begrepen dat het assortiment méér ruimte in beslag zouden nemen dan de complete collectie homeopathische middelen. Maar dat was echt niet zo. We hebben het opgemeten.
Ook het aanbod was niet wat we ervan verwacht hadden. “Bij de Wehkamp hebben ze meer,” snoof M. “En waarom is alles in het roze?”. Het meisje achter de kassa keek ons argwanend aan. Blijkbaar vond ze dat we het strijkijzermodel ('voor al uw plooien') iets te uitgebreid stonden te bestuderen. Of dat we te hard lachten.
“Mij lijkt het niets,” besloot ik. Ik zette het strijkijzer terug in het schap. “En daar vragen ze dan ook nog bijna zestig euro voor.”
“Naaierij,” zei M. Ik knikte instemmend.
Hij bekeek de foto bij mijn nieuwe column aandachtig.
“Goh,” zei hij. “Eigenlijk ben jij écht een lekker wijf!” Ik verslikte me in mijn koffie en begon te hoesten. “En dat zeg je naar aanleiding van een fóto?” Leuk, die vrienden van Paul.
“Ja, nou,” ging hij opgewekt verder. “Ik zie je anders ook vaak genoeg als je net je bed uitkomt.”
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes.
Was dit nou een compliment, of een ontzéttende belediging?
Jong geleerd...
Oud gedaan...
© 2018 Esther Vuijsters' cadeautjes.
