De bitch is (bijna) back!

Nou, eerst maar eens een blog dan. Voordat de hele goegemeente denk dat ik ben uitgestorven.

Normaal zit ik om deze tijd al lang en breed op mijn werk, te grappen met collega’s en koffie te slobberen, maar nu ben ik nog thuis. Ik heb een paar vrije dagen. Geen ijsvrij maar studievrij. En hoewel ik dus niet ‘vrij’ ben om te doen wat ik wil, voelt het toch best lekker.

Witte wereld

Buiten is het prachtig. De bomen zijn bedekt met een wit laagje icing en hier en daar liggen nog hoopjes sneeuw. Binnen is het lekker warm, met koffie en een studieboek. Twee dagen geleden was het black monday, vandaag vier ik happy wednesday.

(Bloed) zweet en tranen

Een studiedag dus. Daar ging ik het over hebben. Afgelopen weekend heb ik mijn plan ingeleverd. Dat voelde als een soort Armstrongmoment: één druk op de knop, uren werk verzonden. Blij dat het nu ‘out of my hands’ is. Heeft me zweet en tranen gekost. Geen bloed gelukkig. Alhoewel Paul zei dat ik af en toe het bloed onder zijn nagels vandaan haalde, als ‘het’ weer eens niet ging zoals ik wilde.

Vijf uur?!

Wat rest zijn nu drie studiedagen (vijf, als je het weekend meetelt). Maandag ga ik gewoon werken en dinsdag doe ik examen Nima B. Vijf uur duurt dat examen. Vijf uur! Effe serieus, dat is toch niet normaal? Ik wilde al mailen of er niet een light-variant beschikbaar was, maar met lollig doen ga ik dat examen niet halen natuurlijk. Dus heb ik me maar ingehouden.

Telt niet mee

Afijn. Het einde is inzicht dus. Dinsdag schriftelijk examen, ergens in februari mondeling (plan presenteren). Dat laatste tel ik al niet eens meer mee nu mijn plan is opgestuurd. Ik zal blij zijn als het klaar is en ik weer gewoon eens een dag iets voor mezelf kan doen.

Actief negeren

Alhoewel, dat zal nog wel even duren. Uiteindelijk heb ik zoveel dingen vooruitgeschoven dat ik tot ongeveer 2018 vol zin. Maar er zitten vast wel wat dingen bij die ik actief kan negeren zonder dat daar iemand aan doodgaat, dus: kom maar op met die vrije tijd. Lekker weer met vriendinnen afspreken, als ze nog weten wie ik ben tenminste. (Joehoe! Hoi! Ik ben het, die ene die altijd haar eigen grappen zo leuk vindt!)

Stay tuned!

En voor wat mijn lezers betreft: er is weer ruimte om te bloggen. Ik mag dan officieel omgeschoold zijn tot markeringcommunicatioloog, schrijven voor jullie levert nog altijd energie op die ik niet kan missen. Stay tuned en blijf volgen.

De bitch is back.